Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Szanowny Panie Ministrze! Po raz kolejny Wysoka Izba ma możliwość rozpatrywania informacji rządu o stanie realizacji postanowień uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych.
i zapytania poselskie. Wyjątkiem jest minister pracy i polityki społecznej, natomiast reszta się przed tym broni. Broni się nawet przed własną panią minister do spraw równego startu, która mówi: weźcie wreszcie przeczytajcie tę ustawę, stosujcie klauzule społeczne, które przewidują preferowanie firm zatrudniających osoby niepełnosprawne. Nie, bo wygodniej ogłosić tylko i wyłącznie przetarg, gdzie tylko i wyłącznie cena ma decydować. A gdzie polityka państwa wspierająca za pieniądze publiczne osoby niepełnosprawne? Sądzę, że tutaj musimy wykazać więcej determinacji. Trzeba więcej determinacji, żeby instytucje publiczne, ich dyrektorzy generalni byli gotowi nie tylko do tego, żeby naliczać tę tzw. karę za niezatrudnianie i odprowadzać ją do budżetu państwa, ale przede wszystkim do tego, by myśleć o tym, jak systemowo włączyć się do działań podejmowanych przez resort pracy i polityki społecznej, przez pełnomocnika rządu na rzecz poprawy sytuacji osób z niepełnosprawnościami.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W kontekście braku skutecznego działania na rzecz opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych nie możemy udzielić poparcia, ale dostrzegamy wiele pozytywnych działań związanych z prawami obywatelskimi, z Kodeksem wyborczym itd. (Dzwonek) W czasie głosowania wstrzymamy się od głosu. Dziękuję.