USTAWA
z dnia …….…2012 r.
o świadczeniu pieniężnym dla małoletnich ofiar wojny 1939-1945 oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Art. 1.
Ustawa określa zasady ustalania i realizacji świadczenia pieniężnego przysługującego małoletnim ofiarom wojny 1939-1945.
Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) małoletnia ofiara wojny - osobę, która w okresie stosowania wobec niej represji nie miała ukończonych 16 lat;
2) represja - wykonywanie przez małoletnią ofiarę wojny, w okresie 1 września 1939 r.
- 8 maja 1945 r., przez co najmniej 6 miesięcy, pracy przymusowej na rzecz III Rzeszy lub Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich;
3) praca przymusowa - przymusowe zatrudnienie na obszarze państwa polskiego w jego granicach sprzed 1 września 1939 r. w przedsiębiorstwach lub gospodarstwach rolnych, które zostały utworzone lub przejęte na własność albo pod zarząd przez III Rzeszę, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich lub przez ich obywateli.
Art. 3.
1. Miesięczne świadczenie pieniężne, zwane dalej „świadczeniem”, przysługuje małoletnim ofiarom wojny, które w okresie podlegania represjom były obywatelami polskimi, są nimi obecnie i posiadają stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2.Świadczenie przysługuje wyłącznie osobom, które nie mają ustalonego prawa do:
1) dodatku kombatanckiego albo świadczenia w wysokości tego dodatku, określonych w przepisach o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego;
2) dodatku za tajne nauczanie, przysługującego na podstawie odrębnych przepisów.
3. Osobom uprawnionym równocześnie do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz do dodatku lub świadczenia określonego w przepisach:
1) o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich,
2) o ubezpieczeniu społecznym rolników,
3) o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych przysługuje jedno świadczenie albo jeden z dodatków - wyższy lub wybrany przez uprawnionego.
Art. 4.
1. Świadczenie przysługuje w wysokości od 9,36 zł za każdy pełny miesiąc podlegania przez małoletnią ofiarę wojny represjom, ale w wysokości nie wyższej niż do 186,71 zł.
2. Świadczenie jest waloryzowane na zasadach wynikających z przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” co najmniej na 12 dni roboczych przed najbliższym terminem waloryzacji należną od tego terminu kwotę świadczenia.
Art. 5.
1. Uprawnienie do świadczenia jest przyznawane decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, zwanego dalej „Kierownikiem Urzędu”, na podstawie wniosku zainteresowanej osoby oraz dokumentów i dowodów potwierdzających rodzaj i okres represji.
2. Kierownik Urzędu może upoważnić inne osoby będące pracownikami Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych do wydawania decyzji, o której mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagane dokumenty i dowody potwierdzające rodzaj represji i okres jej trwania, szczegółowy tryb postępowania w sprawach składania i rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1,
2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1 uwzględniając konieczność potwierdzenia uprawnień przysługujących zainteresowanej osobie.